कासावीस जीव झाला
क्षण एक आठविता
भेट डोळ्यांची डोळ्यांशी
प्रीत दिसूनिया येता !
गुढ आपले गुपीत
दोघांनाच ठावे फक्त
मी सामोरीया येता
तुझा चेहरा आरक्त !
काळेभोर नेत्र तुझे
तू रोखुनीया पाही
तुझ्या नजरेत मी
असा गुंतूनीया राही !
सैरभैर मन माझे
आत हूरहूर दाटे
तुझा विरह,विरह
जसे गुलाबाला काटे !
मना फक्त हे कळेना
व्यक्त कसे मी करावे
सांग तूची प्रिये आता
किती किती मी झूरावे !
-समीर पु. नाईक
No comments:
Post a Comment