! अशांत !
अलिकडेच झालो आहे
रूक्ष-शूष्क यंत्र मी
संवेदनाहीन शांत मी
रोजचे सारेच आहे
रोजचाच तोच मी
वेदना रोजच्याच त्याही
संवेदनाहीन शांत मी
बेगड्या गर्दीत सार्या
अस्वस्थ श्वास आणि मी
अपेक्षांचे पर्वत तरीही
संवेदनाहीन शांत मी
रक्त आटतेच आहे
कोरडाच राही मी
सत्व संपले येथ
संवेदनाहीन शांत मी
आत उरल्याच इच्छा
अंतपार एक मी
काय मजला करायचे होते
आता उरलो अशांत मी
- समीर पु. नाईक
पुर्वप्रसिध्दी " मोगरा फुलला दिवाळी अंक २०१० "
Anagha ! Abhipraya sathee dhanyavaad !
ReplyDelete