अलगद , अवचित असलेले
अन अनंत रेषा पुसलेले
जे तरीही आहे उरलेले ते
माझे मीपण, माझे मीपण !
नकळत येई जे ओठांवर
डोकावत अन क्षणाक्षणातून
केंव्हा कधीही कुठेही उमटे
माझे मीपण, माझे मीपण !
लपंडाव ते राही खेळत
शोधाया मी जातो जेंव्हा
अचानक अन समोर येई
माझे मीपण, माझे मीपण !
प्रकटे केंव्हा अनपेक्षित ते
अहंकार मी लपवत आलो
नाही लपले , नाही मिटले
माझे मीपण, माझे मीपण !
उलगडलेले नाही मजला
माझे मोठे कोडे अवघड
व्यक्तातून ते उमलत अनवट
माझे मीपण, माझे मीपण !
नेणीवेतून येते अवखळ
देई मजला ओळख अवघी
ज्यातून कळले कोण मी अन
माझे मीपण, माझे मीपण !
- समीर पु.नाईक
No comments:
Post a Comment