Friday, December 31, 2010

सुरूवात....

भानस यांची ’ खीर ’ ही कथा वाचून जे सुचलं खरं तर उतरत गेलं .......


http://www.mimarathi.net/node/4664




सुरूवात....
सुन्न....स्तब्ध....शांत रे !

अस्वस्थ....सूर....आर्त रे !

केव्हढाले....प्रश्न....हे !

सुटता सुटेना एव्हढे......



फाटका....संसार....रे !

वंचनांना....तोंड....रे !

अभंग....आहे....आत....रे !

दु:ख बोलघेवडे.......


माझे....नाही....काही....रे !               

लढा....रोजचाच.... रे  !

पिलांना....फक्त....जेवू....दे  !

घास जरी कोरडे......



इतुकीच....ही....प्रार्थना !

विश्वंभरा...करूणाघना !

पुन्हा....नवी....सुरूवात....रे...!

लक्ष ठेव तेव्हढे.......      

                 - समीर पु.नाईक

Thursday, December 30, 2010

अभ्यास ....!

कोण्या एकेकाळी..................




अभ्यास ....!



गाऊ नको , नाचू नको
बाबा म्हणती मला

शांत बस आता नाहीतर
 
फटके देईन तूला                                              



आई म्हणे बाळ माझा

बाबा म्हणती हेला

अभ्यासाच्या नावाखाली

गोंधळ फक्त केला 



बोलू नको मध्ये मध्ये

फार नालायक झाला

अभ्यास एके अभ्यास कर

टाकला बॉम्बगोळा



आता गुपचूप बसलो

पण मूड माझा गेला.

पुस्तक धरून नाटक केले

वेळ मारून नेला



आई भूक लागली मला

माझा अभ्यास झाला

दाखव म्हणे आई आधी

बाण वाया गेला



शेवटी केला अभ्यास मग

नियमीत केली शाळा

आई-बाबा म्हणती आता

शहाणा आमचा बाळा

                 - समीर पु.नाईक


Tuesday, December 28, 2010

माझीया अंगणी............ !

माझीया अंगणी............ !


माझीया अंगणी, रोज आता, ओसंडतो पारिजात
भारून वारा , गंधून सारा , येतो घरात



भूईने माळली , चांदणफूले , जणू देहात
धूंदल्या दिशा , परिमळे कशा , अवघ्या जगात



रातराणी ती , कोपरा एक , व्यापून जात

जाई-जूई , कल्पवृक्ष माझ्या, छोट्या जागेत



सोनचाफा तो , देखणा एक , उभा दारात

प्रसन्न मोगरा , फूलांनी भरला , तो ताटव्यात



चिमणे पक्षी , चिवचिव किती , रोज येतात

फूलपाखरे ती , रंगाची उधळण , माझ्या बागेत



तुळशी पवित्र , दिवा तेवत , वृंदावनात

आंब्याचे झाड , मांगल्य तोरण , त्याच्या छायेत



पाऊस बघे , थांबून वरती , त्या अंबरात

टपोर्‍या थेंबात सिंचत जीवन , ये आवेगात



ऋतूही येती, नाचत सर्व , गाणे गात

सूर्य-चंद्र , आणिक तारे , अचंब्यात



बहर मनाला , नव्याने आलेला, जसा प्रेमात

प्रियेने दिलेले , चोरटे चुंबन , केवळ लक्षात



सुखद लाटा , मंद मंद . आयुष्या येत

आशेला लाभले गरूडाचे पंख झेप जोशात                            

- समीर पु. नाईक                                                  



(पुर्वप्रसिध्दी-शब्दगारssवा हिवाळी अंक २०१०)

Saturday, December 25, 2010

तुला पाहताना...............

ही माझ्या सुरूवातीच्या कवितांपैकी एक !




तुला पाहताना...............



तुला पाहताना धुंद फुलला केवडा

तुला पाहताना होई प्राजक्ताचा सडा

तुला पाहताना निशिगंध मोहरला

तुला पाहताना ऋतू बहर बावरा



तुला पाहताना भान हरपले माझे

तुला वर्णताना शब्द हरवले माझे

तुला पाहताना मन गुंतले ग माझे

तुला पाहताना चांदणे सुध्दा फिके                



तुला पाहताना अंगी रोमांच उठले

गंध तुझा येताक्षणी श्वास श्वास हे फुलले

तुला पाहताना तुझा कटाक्ष हा असा

झाला झाला ग सखये जीव माझा वेडापिसा





तुला पाहण्याचा छंद लागला ग मला

तुला पाहताना सार्थ झाल्या ग गझला

कधी येशील ग सखे , हुरहूर मला लागे

वाट तुझी पाहताना , नेत्र रात्रंदिन जागे .

- समीर पु. नाईक

Friday, December 10, 2010

का रे..................................?

का रे.................................?


का रे नाही जाताना तू पाहीलेस मज एकदाही पण

आले असते, धावत मीही, विसरून सारे भळभळते क्षण

साकळलेले या वळणावर , संशयाचे काळेसे ढग

शेवटसंधी आता नाही,आता केवळ हळहळते मन



सलणारा तो काटा ह्रदयी डोई पडती घणघणते घण

विसरू आपण, वाटे सोपे, आता कळले अवघडलेपण

काय करू मी सांग सख्या रे, तूच छळतो आताही मज

अबोल दिसले वरून कितीही,मनात आहे रणरणते रण



सावरणारा तूच असा रे गेला निसटून हातातून पण

गोळा करण्या, अजूनही आतूर, विस्कटलेले सोनेरी कण

पाणी डोळा दाटू आले , कातर आशा केव्हढीही बघ

परतून येशी म्हणून तू रे,जागी आहे केंव्हाची अन

- समीर पु.नाईक